31 May 2010

Zahra Rahnavard: In the name of Hazrat Zahra, release all political prisoners!

Zahra Rahnavard: You will not lose face! Do not give this opportunity up! In the name of Hazrat Zahra, release all political prisoners!

English translation: Negar Irani

On the eve of the birthday commemoration of Hazrat Fatemeh Zahra (daughter of Prophet Mohammad) and the anniversary of Women's Week , Dr. Zahra Rahnavard issued a statement in which she revered the esteemed character of Fatemeh Sedighe and stated that the Prophet Mohammad's daughter is a role model for all Muslim women.



As per Kaleme the complete statement of Zahra Rahnavard is as follows:

I would like to congratulate the noble people of Iran on the anniversary of the birthday of Hazrat Fatemeh the daughter of Prophet Mohammad and Women's Day.

I hope that this unique woman, with all her dimensions, such as her spiritual and holy teachings, her political and social role, her role as a gentle mother and wife has an everlasting place in the culmination of human aspirations.

In addition to its unmatched unity, the Green movement is also filled with duplications and freshness. This variety creates an opportunity for us to appreciate all beautiful human behavior, and to respect all justice seeking models across the globe.

Within the framework of our Islamic beliefs, we follow the example of Fatemeh Zahra and bow our heads in honor of her transcendent character.

We will not forget, not even for a moment the extreme suffering she went through to promote and advance Islam. Even though her young body is now connected with the darkness of the earth, her cause and spirit still remains for the believers and those who seek freedom.

The Green movement as a reform seeking movement realizes the importance of new religious thinking, narrated through the approach of Hazrat Zahra to modern day individuals. Hazarat Zahra is not only a role model for women, but also a complete and consummate symbol of Islam and this orthodox religion has been crystallized both in her personality and in her face. It is regretful that in the name of Hazrat Zahra and under such conditions, the current ruling government is preparing for Women's Day and Women's week, particularly when they have digressed kilometers from her character, her religious behavior and ideals and are acting in a way that is contrary to her views. Justice and seeking freedom were only one of the dimensions of her personality and her example and holiness continue to provide light and hope for the believers.

Can we accept that the current ruling government believes in Sedigheh Kobra Zahra? Can they be believers when they lie to this extent? Can they be believers when they repress women and men? Can they be believers when they block and stifle the airways of freedom?

It is not surprising that in this day and week, the ruling government is incapable of hearing the cries of the children separated from their mothers - those innocent children who wait endlessly for the grace and caress of mothers that are either in prison or have been killed. Children who have no one to turn to but to the grace of God.

The ruling government chuckles at the faces of mothers waiting behind prison doors, hopeful to see their sons and daughters. Mothers who leave no stone unturned, running from one place to the next just to be abused, humiliated and given false promises. They chuckle at women whose husbands have either been buried for a long time or are being threatened and tortured in prisons. Mothers who look forward to their children marrying and completing their university education. Mothers who rather than celebrating with their loved ones are standing at their grave site engulfed with sadness and pain and participating in a festival of tears and sorrow.

As the day and week of Women is arriving in the holy name of Hazrat Zahra, I announce to the ruling government to take advantage of this immense opportunity and for once prove the credibility of their words and actions. These occasions should not always be excuses for the robbers of freedom and murderers. For once take advantage of an occasion and use it as an excuse to free political prisoners.

Release all prisoners in the memory of the passing of Hazrat Zahra. Start with female political prisoners. Be sure that you will not lose face and no one will claim that you have retreated. Later in subsequent steps provide freedom of press, individual freedoms, non interference in people's private lives, free and fair elections, etc. in order to establish freedom and democracy.

We women ask the scholars and Grand Ayatollahs in all their religious glory, to force the ruling government to free prisoners and respond to the demands of the people.

Signed Zahra Rahnavard

Source: Kaleme http://www.kaleme.com/1389/03/10/klm-21111


دکتر زهرا رهنورد در آستانه سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) و هفته زن در بیانیه ای ضمن تکریم شخصیت والای فاطمه صدیقه(س)ایشان را نه فقط الگویی برای زن مسلمان که نماد تام و کمال اسلام دانست. به گزارش کلمه متن بیانیه زهرا رهنورد به شرح زیر است:

سالروز تولد حضرت فاطمه زهرا(س) دخت گرامی پیامبر اسلام و روز زن را به شما ملت عزیز تبریک عرض می کنم.

امیدوارم آن بانوی اطهر، آن بانوی بی همتا با تمام ابعاد وجودیش از کلمات روحانی و معنوی و علمی تا نقش های سیاسی و اجتماعی، لطافت مادری و همسری، پیوسته در نقطه اوج آرزوهای انسانی قرار گیرد.

جنبش سبز ضمن وحدت کم نظیرش در عین حال مشحون از تکثرهاست و این طراوت و تنوع فرصت می دهد که به تمام رفتارهای زیبای بشری ارج نهیم و به تمام الگوهای عدالت طلب و آزادی خواه در سطح جهان احترام گذاریم.

در عین حال در قلمرو باور و ایمان اسلامی به فاطمه زهرا تاسی می کنیم و در برابر شخصیت متعالی او سر تعظیم فرود می آوریم.

لحظه ای فراموش نمی کنیم که آن بانو چه رنج های عظیمی برای ارتقا و پیشبرد اسلام به جان خریدند و بدن عنصریشان در اوج جوانی به خاک تیره پیوست اما راهشان و روحشان همچنان برای مومنان و آزادیخواهان مستدام خواهد ماند.

اصلاحات و در بطن آن جنبش سبز، مطمئن است که لازم است با نگاه نو اندیشی دینی و با رویکردی معاصر، شخصیت حضرت زهرا (س) روایت شده و به انسان های مدرن شناسانده شود. اما، حضرت زهرا(س)، نه تنها الگویی برای زنان بلکه، نماد تام و کمال اسلام است، که این دین حنیف، به تمامی در چهره و شخصیت ایشان متبلور شده است. جای تأسف و تأثر است که حاکمیت فعلی، در شرایطی با تأسی به نام زهرا(س) به تدارک روز زن و هفته زن می پردازد که فرسنگ ها از آن شخصیت و آن رفتار دینی فاصله گرفته و جهت عکس آن بانویی بوده است که آزادگی و عدالت طلبی فقط یکی از ابعاد وجودی او بوده و وجه مثالی و الهیش همیشه قلب های مومنان را نورانی و امیدوار کرده است.

آیا می توان پذیرفت که حاکمیت به صدیقه کبری، زهرا(س) اعتقاد داشته باشد، و تا این حد دروغ بگوید، زنان و مردان را سرکوب کند و راه تنفس آزادی را با خفه کردن حلقوم ها، مسدود کند؟

شگفتا در همین هفته و روز حاکمیت ضجه کودکانی را که در فراق مادران زندانیشان ناله می کنند نمی شنود، آن بچه های مظلوم که در انتظار لطف و نوازش مادرانشان که یا در زندانند یا به خاک و خون خفته اند لحظه شماری می کنند و فریاد رسی جز خدا ندارند.

حاکمیت با ریشخند، به چهره مادرانی که پشت درهای زندان ها به امید دیدن پسران یادخترانشان هاجروار این سو و آن سو می دوند و تحقیر می شوند و وعده سرخرمن می بینند نگاه می کند.

زنانی که مرد خانواده شان مدت هاست که در گور خفته یا در زندان تهدید و شکنجه شده اند، مادرانی که آرزوی دامادی و عروسی و تحصیل جوانانشان را به جای جشن بر سر گورشان سوگواره غم و آه می گیرند و فستیوال اشک و افسوس برگزار می کنند.

اینک روز زن و هفته زن به نام نامی حضرت زهرا فرا رسیده است.

به حاکمیت فعلی اعلام می کنم این فرصت بزرگ را غنیمت شمارید و یکبار هم که شده صدق گفتار و عملتان را ثابت کنید. مناسبت ها همیشه نباید بهانه آزادی دزدان و آدم کشان باشد یکبار هم مناسبت ها را بهانه آزادی زندانیان سیاسی قرار دهید.

همه زندانیان را به پاس بزرگداشت زهرا(س) آزاد کنید و این اقدام را با زنان زندانی آغاز کنید، مطمئن باشید کوچک نمی شوید و کسی نمی گوید جا زده اید.

سپس در مراحل بعدی آزادی مطبوعات، آزادی های فردی، عدم دخالت در زندگی خصوصی مردم،انتخابات آزاد و… تا آزادی و مردمسالاری میسر شود.

ما زنان از علما و مراجع عظام می خواهیم با دم مسیحائیشان حاکمیت را وادار به آزادی زندانیان و پاسخ به مطالبات مردم نمایند و چنین باد.

30 May 2010

Do you remember?

Statement by the Green in Tabriz on the anniversary of 22 Khordad

Statement by the Green in Tabriz on the occasion of the upcoming anniversary of the 22nd of Khordad

English translation by Negar Irani

Saturday 9th Khordad, 1389 (May 30th, 2010)

TahavoleSabz- A number of political and student activists in the city of Tabriz issued a statement on the occasion of the anniversary of the rigged, coup elections. As per TahavoleSabz, the complete content of this statement is as follows:

To Sardar Pasdar, Mr. Beigi, the Governor of Eastern Azarbaijan [Governor of the illegitimate government following the 9th],

On the eve of the 22nd of Khordad (June 12th) and the anniversary of the epic presence of the people at the voting booths, that lead to the appointment of an illegitimate government, referred to by the people as "the coup government", we would like to inform you and the noble people of Tabriz of the following:

1) We, a number of students and political activists in the city of Tabriz would like to request the presence of all the people ofTabriz, this 22nd of Khordad (June 12th) at 6:00pm at Shariati square, moving towards Saat Square. We will gather once again to honor and celebrate the martyrs of the rigged elections and with strong hopes for the release of all political prisoners, we will once again come to the scene to demonstrate our support for the leaders of the Green movement, Mr. Mousavi, Mr. Karroubi and Mr. Khatami.

2) In accordance to Article 27 of the Constitution that states freedom of assembly and the right to hold demonstrations in accordance to a free Islam, you the Governor and the person ultimately responsible for security of the province are also responsible for ensuring the security of any individuals attending the demonstrations in Tabriz. We therefore expect that with the proper understanding of the current political climate and with adherence to the Constitution and the guidelines defined by the late founder of the Islamic Republic, that you refrain from introducing yourself to society as the main deterrent against the people's movement.

3) The reason why this letter is being published on the internet is directly related to the current military atmosphere in the province. If there had not been such fear of illegal arrests, irresponsible and inhumane behavior, show trials and heavy sentences from the past and had we found you to be an individual on top of political issues with tolerance for the rule of law, we would have presented this statement to you in person and there would be no need for its publication on the internet.

4) The leaders of the Green movement have announced that they have formally applied for a permit for the demonstrations of the 22nd of Khordad (June 12th). We are hopefully that the ruling government will not repeat the mistakes of the past, dealing with this request both legally and humanely, as otherwise this will be become yet another piece of evidence recorded in history, of the despotism and tyranny of the ruling government.

5) We hereby unequivocally announce that during the demonstrations of the 22nd of Khordad we will refrain from using radical slogans that are against the law and will only demonstrate using reform seeking slogans that are within the framework of the constitution. As such, we ask that the security forces in Tabriz avoid creating chaos by stopping the demonstrations of the honorable people of Tabriz. We also ask that those who aim to wreak havoc such as plain clothes agents and motor cycle riding agents carrying batons and chains with the goal to beat people attending the demonstrations be dealt with decisively and within the framework of the law.

We are reformers who seek free political and civic activities within the framework of the Constitution of the Islamic Republic of Iran - a right that not only makes logical sense but has also been emphasized under the law.

Our rendezvous: 22nd of Khordad (12th June) 6:00pm at Shariati Square in Tabriz

Signed by a number of student and political activists in Tabriz

Source: TavaloeSabz - http://bit.ly/atUaJp


اطلاعیه سبز های تبریز بمناسبت فرارسیدن ۲۲ خرداد

۹ خرداد ۱۳۸۹

تحول سبز: جمعی از فعالین سیاسی و دانشجویی شهر تبریز به مناسبت فرا رسیدن سالگرد انتخابات مهندسی شده و کودتای انتخاباتی ، اطلاعیه ای را صادر نمودند.

به گزارش تحول سبز، متن کامل این اطلاعیه به شرح زیر میباشد:

سردار پاسدار جناب آقای بیگی، استاندار آذربایجان شرقی در دولت بعد از نهم

در آستانه فر رسیدن ۲۲ خرداد سالگرد حضور حماسی مردم در پای صندوقهای رای در انتخابات گذشته که منجر به روی کارآمدن دولتی نامشروع و به تعبیر مردم «دولت کودتا» گردید، ضروری است جهت اطلاع رسانی به مردم شریف تبریز و شخص جنابعالی نکاتی اعلام و یادآوری شود:

۱-ما بعنوان گروهی از فعالین سیاسی و دانشجویی تبریز از عموم مردم سبز شهرمان دعوت می نماییم در روز ۲۲ خرداد، ساعت ۱۸ در مسیر چهارراه شریعتی به سمت میدان ساعت حضور بهم رسانند و با گرامیداشت یاد شهدای پس از انتخابات و آرزوی آزادی برای زندانیان سیاسی، بار دیگر بر حمایت خود از رهبران جنبش سبز آقایان موسوی، کروبی و خاتمی صحه بگذارند.

۲-براساس اصل ۲۷ قانون اساسی که برگزاری تجمعات و راهپیمایی ها را منوط به عدم مخالفت با اسلام آزاد قلمداد می کند، شخص جنابعالی بعنوان استاندار و بالاترین مقام امنیتی استان موظف به تامین امنیت شرکت کنندگان در راهپیمایی مذکور می باشید. انتظار می رود با درکی صحیح از فضای سیاسی جامعه و پای بندی به قانون اساسی و رهنمودهای بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی هرگز خود را بعنوان سدی در برابر حرکتهای مردمی به جامعه معرفی ننمایید.

۳-علت اینکه این نامه بصورت اینترنتی و در فضای مجازی انتشار می یابد، برمی گردد به رفتارها و واکنش های نیروهای امنیتی در استان که اگر چنین نبود و اگر بیم بازداشتهای غیرقانونی ، رفتارهای غیرمسئولانه و غیر انسانی و در نهایت دادگاه های نمایشی و احکام صادره از قبلش نبود و در این مدت شما را فردی صاحب نظر در مسایل سیاسی و دارای سعه صدر و قانونمدار می یافتیم حضورا نامه خود تقدیمتان می نمودیم و نیازی به انتشار اینترنتی آن وجود نداشت.

۴-با توجه به اینکه رهبران جنبش سبز رسما علام کرده اند بدنبال دریافت مجوز برای راهپیمایی در ۲۲ خرداد هستند، امیدواریم دولت مستقر اشتباهات گذشته را تکرار نکرده و با این درخواست بصورت قانونی و انسانی موافقت نماید که در غیر اینصورت سند دیگری بر استبداد و خودکامگی این دولتمردان در تاریخ ایران به ثبت خواهد رسید.

۵-ما به صراحت اعلام می کنیم که در راهپیمایی روز ۲۲ خرداد حرکات و شعارهای ساختارشکنانه و ضد قانون را تائید نکرده و تنها شعارهای اصلاح طلبانه و در چهارچوب قانون اساسی اکتفا خواهیم نمود و در این راستا انتظار داریم دستگاه های امنیتی-انتظامی آنگونه که در شان مردم شریف تبریز است از دخالت و ایجاد هرج و مرج در راهپیمایی پرهیز نموده و با عوامل آشوب طلبی که در قامت لباس شخصی ها و موتورسوارهای چماق و زنجیر بدست قصد برهم زدن راهپیمایی و تجمع مردم را داشته باشند، برخورد قاطع و قانونی بعمل آورند.

ما اصلاح طلبانی هستیم که در چهارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بدنبال فعالیت آزاد سیاسی و مدنی هستیم. ما جنبش سبزی هستیم که نه براندازیم و نه اغتشاشگر! بلکه سیاسیونی هستیم که گفتن و اعتراض را حق خود می دانیم. حقی که قانون به آن تاکید کرده و عقل حکمش می کند.

وعده دیدار: روز ۲۲ خرداد، ساعت ۱۸ ، چهارراه شریعتی تبریز

و لله عاقبة الأمور

جمعی از فعالین سیاسی و دانشجویی سبز شهر تبریز

27 May 2010

Mehdi Karroubi: The pulse of the green movement is in the hands of the people

Mehdi Karroubi's recent interview with Jaras is a MUST READ for everyone who wants to understand Iran's Green movement. Karroubi answers a number of very direct questions and also adresses some misconceptions about the movement, including criticism by the Iranian diaspora that not enough is being done.

The English translation is provided by the Khordaad88-team.
Please go to SahamNews for the original farsi text.



Mir Hossein Mousavi , Mehdi Karroubi and Mosen Rezaie , the three candidates of June 2009 Iran presidential election were among many people who faced with irregularities in vote counting procedures and expulsion of their representative from polling stations objected to the official results announced by Ministry of Interior. Among them Mohen Rezayi withdrew his protest when Supreme Leader approved the election process and the results. However since last year Mr Karroubi and Mousavi have maintained their positions and have not recognized Ahmadinejad as the legitimate president of the country.

In the course of last year, positions and views of Mr Karroubi and Mousavi , the leading figures of Iran’s protest movement were only published through statements, speeches, meetings and interviews with reformist websites inside Iran and number of foreign journalists. For unknown reasons so far neither Mr Mousavi nor Mr karboui have had an interview with an Iranian media outside Iran.

A request for interview [with Jaras] has been submitted to all four candidates. So far Mr Karoubi who is well known for his audacity in face of questions asked by reporters has agreed to [our] request.

In this interview Mehdi Karroubi , former head of parliament and the chairman of Etemaad Melli party which has been shut down by security apparatus , responds to questions by Jaras regarding green movement in the year that has passed , its future prospects, the hope and worry that surrounds the movement and the criticisms raised regarding the movement’s method of leadership.


Jaras- Mr. Karroubi a year has passed since Khordaad [June] 2009, a month full of events and accidents. Khordaad has a historical significance in [Iranian calendar]. The epic 2nd of Khordaad [1] , courageous resistance on 3rd of Khordaad [2] , the movement of 15th of Khordaad [3] and finally the last year’s fraudulent elections which sparked a mass movement that became known as the green movement. Is there a logical relationship between these events?

Karroubi- [The events] of 15th Khordaad are a major turning point in Islamic Revolution and the founder of the revolution [Ayatollah Khomeini] has called it the starting point of the revolution. [For these reasons] this day will never be forgotten. Khordaad [June] is a month of incidents. But what is more important for us is that these incidents should be investigated. For example even the 9th presidential elections in 2005 should be examined. In the year of that election the reformers controlled the government and for reasons that I do not want to discuss now we lost all [political power] . The outcome was that this person [Ahmadinejad] came to power and his supporting factions took control of the country that has only resulted in difficult consequences and suffering for people and [our] country.

Jaras- You mention that since the 9th presidential election in 2005 where Ahmadinejad and Hashemi-Rafsanjani participated in a run-off , because of certain issues that occurred reformist lost all [political] power. But when I met with you for an interview last year before the election and asked you based on the assumption that the revolution eats its own children are you among those who have been eaten or among those who have eaten others, you replied with a smile:”I am neither one of those eaten nor will I [passively] watch it happen to one of the children of this revolution “. Do you still have the same opinion? Or back then despite the suspicious election in 2005 your were optimistic that the radical [hardliner] forces will retreat?

Karroubi- After the death of Imam Khomeini we expected that certain individuals [will attempt] to reduce our influence and isolate us. But we did not predict the current situation which is not only difficult for us but also for many other people in the country. Although we were and are prepared [for this situation] we are witnessing that the majority of people that belonged to the first generation of revolution are facing the same hardships as a result of having this man as the president and in charge of the country. We would have had no worries if this person was elected by people and carried legal and popular legitimacy.

Jaras-What were the mistakes you believe you committed in the past year and what have been the strengths and weaknesses of the movement?

Karroubi- I am quite satisfied with what I have done and said in the past year. If I have been radical in my conduct as they [hardliners] claim , it has only been in reaction to their own behaviors and conduct. I have never diverted from my revolutionary ideals and therefore I will not suffer from extremism or lack of action In this past year I only acted upon my duty to stand for the people’s rights – rights that had been trampled upon . I said in one of the presidential debates last year that I am ready for Jihad and I will pay any price. The night I decided to run for election I knew I am embarking on a long and winding road. But based on necessity and in order to keep political forces from scattering I had to participate in the election.

Jaras- How about others? You, Mousavi and Khatami have given individual statements and speeches. Can we look forward to joint statements from two or three people in the 2nd year of the movement?

Karroubi- I strongly believe that each individual should and will focus on their own activities. Individual efforts must be continued. At the same time, in areas where there is a need for joint statements, this should also be done. Of course I have made suggestions for joint statements for specific issues in the past, which unfortunately did not come to fruition and as such I had to act on my own.

Jaras – Under these circumstances, don’t you see the need for the formation of a core leadership team for the Green movement? What is you strategy for leadership of the movement?

Karroubi – First of all, this movement belongs to the people. The people are its leaders and as such it will move in the direction desired by the people. The pulse of the movement is in the hands of the people. In fact, if there were to be any leader other than the people, those opposing the movement would make sure that leadership is eliminated. When Mr. Mousavi and I formed a committee consisting of four individuals, Mr. Beheshti and Mr. Moghadam (nominated by Mr. Mousavi) and Mr. Aloviri and Mr. Amini (nominated by myself) in order to support those who had been attacked after the elections, three of these four individuals were arrested immediately and sent to jail. As such everything we had planned in this area came to a stand still. Under such circumstances, the only leader who can continue the path of this movement are the masses, in other words the nation of Iran.

Jaras – They have confiscated all newspapers critical of the government. Political parties have been closed. As the head of a political party in Iran, how do you see the future of this movement? How do you think the Green movement can show itself in a society that is under such heavy military and security presence?

Karroubi- The first part of this question is related to the previous question. These gentlemen had no tolerance for an office associated with a political party. They had no tolerance for newspapers associated with a political party. They did not tolerate anyone visiting me in my office. They did not even tolerate the existence of a few newspapers and magazine that in their own words was “not one of them”. The ruling government has become so afraid that they even get written commitments from people who visit me, stating that they will refrain from visiting me in the future. They don’t tolerate our presence in public gatherings and official meetings and go as far as hiring people to create disturbances and to physically attack us.

In response to the second part of your question I must reiterate that the fact that the movement has issued statements requesting that people attend every official event and commemoration is proof that we have not stopped fighting and that we continue with our path. The fact that the movement desires change means living and being present. On the other hand, we must not only stand behind what we say, but we must also act upon it and be willing to pay the necessary price to obtain our goals. The fact that we are witnessing extensive efforts on the part of the ruling government to prepare for a potential back lash on the anniversary of the Imman’s passing and that they did not allow certain anniversaries to take place illustrates that the Green movement is alive and well. It is for this reason that they banned me from attending a ceremony commemorating the martyrdom of Hazrat Zahra. A large security force with ample knives, batons, bricks, etc. had been mobilized in order to make my presence at the ceremony impossible. All these reactions and this type of behavior on their part is evidence that we are present and that the movement is persistent and will continue to prevail.

Jaras – How long is it necessary to publish statements rather than act in order to continue with your fight?

Karroubi – Our movement is a civic movement. Our movement is not violent and cannot be armed. In which of my statements have I said something and not acted upon it? Have I not attempted when ever possible to be present amongst the people? My children have been banned from leaving the country. They have attacked my house two times. They closed down my private office, my political party and the newspaper associated with my political party. They confiscated Irandokht the newsletter belonging to my wife’s institution. They intended to kill me in Qazvin. They attacked one of my children and severely wounded him in a detention center. They attacked both myself and my security personnel on numerous occasions during various demonstrations. Do you not view these all as actions? They have arrested everyone close to me. This ruling government needs to know that Mehdi karroubi is willing to pay any price for this movement.

Jaras- One of the demands that has been published in many of your statements is holding free and fair elections. Do you think there is any hope that elections will take place one day to form a government or the parliament that includes representation from various political parties? Fundamentally, do you think that “political parties” have a future in Iran? When I say political party I mean a party that has been elected by the people and has the power to govern.

Karroubi – We must focus on achieving this goal. Currently there are two obstacles facing our progress in this area. The first is the ruling government that apposes such a concept and the second the political parties that are not accustomed to organized activities and efforts. I have said repeatedly that they are either fighting political parties or evading them. In Iran it is very difficult to belong to and work within the framework of a party. It will require time for us to learn how to work within a party and how to deal with political parties.

Jaras – You have often been regarded as the person coining the term the “Regime’s Boat” in many Green publications. Others believe that you are the one who is leaving the “Regime’s Ship”. Where do you believe the regime’s boat or ship is headed?

Karroubi- This boat has not changed. It’s capacity has not changed. It is incapable of accommodating 75 million people. This boat is not capable of withstanding the slightest wind or storm. My hope is to transform this boat into a ship that has the capacity to carry the entire nation of Iran.
It is the same boat that can’t fit all seventy five million citizens of this country. This boat can not stand the weakest storms. We hope that this boat will soon be replaced by a ship that accommodate all Iranians.

Jaras- You have been jailed in the previous regime. Have the prison system and the judiciary honestly improved or regressed?

Karroubi- The problem with the previous regime was corruption. After the revolution, we have had fresh and new players on the scene. But because this system has turned into a small and exclusive boat with occupants who want the administration to solely serve their needs and play to their advantage; occupants who use force to actively keep people out. A tiny incapable minority have occupied all the leadership positions in the country and try to put pressure on people. The situation has worsened. In the old days, government supporters did not gather in front of revolutionary’s residences in order to exert pressure. The treatment Mr. Nourizad and other political prisoners have received are even worse. The current administration lacks public support and is using force to compensate for it unpopularity. For instance, the serial killing of political activists around a decade ago lead to brutal murder of the Forouhars. If we didn’t put an end to the killings, we would have lost more activists. So we must always oppose such extreme and violent actions. In Shah’s time, there was no republic. In the Islamic Republic, all are equal under the law, even the Supreme Leader. But now, some inexpert actions are taking place.

Jaras-You are stating that under the law, even the Supreme Leader is equal to everyone else. Then what exactly are the duties of the Council of Experts? Other than eulogy and flattery, does the council do much else to serve the country or fulfill its constitutional duties? Why was the Council silent when some members of the parliament who opposed the Supreme Leader were threatened and attacked by the plain-cloth militia?

Karroubi- During Imam Khomeini’s time, the Council of Experts had a well-defined mission and methodology. The first council included country’s top figures and the most senior clerks. That council appointed Ayatollah Khamenei as Imam Khomeini’s successor. A year after that, a short-sighted act changed the body that verified the eligibility of candidates for the Council, from the faculty members in Islamic scholarly institutes to the Gaurdian council whose members were selected by the Supreme Leader. A Guardian Council whose members were vetted by Mr. Janati et al. should surprise no one. The strongest principles of the constitution are written in section 108 which has turned into the weakest section of the constitution by such people. It is not the question of membership or times, but rather the true role of the institution. I have written a letter to Mr. Hashemi about the role of the Guardian Council a little while ago.

Jaras- In a sentence, tell us how you were feeling in night of these critical demonstrations:

Karroubi-
25th of Khordaad: I was happy to see the wave of people and the extraordinary showing of people. But at night, when I heard that some had lost their lives in the demonstration, I became very sad and couldn’t believe that such things would happen in the Islamic Republic
30th of Khordaad: I was extremely upset by the killings.
Ghords Day: I was happy to see the great showing of people in the demonstrations.
13th of Aban: I went to the demonstrations that day but we were stopped and then attached by pepper spray. One of my body guards was injured from the things they threw out way. When I returned home and learned that a number of people were killed and arrested, I couldn’t believe it.
Ashoora: I had been worried since the morning. I was in a religious ceremony and away from the streets but in the ceremony I heard that they had pushed down a person from a bridge and that a police car had driven over some people. I was extremely sad. Every news that came my way added to my sorrow. I should add that all this was happening on a religious holiday, making it very painful for me. We were all supposed to mourn Imam Houssain’s death and honour this holy day and yet they were killing people in the streets.
Day of the Anniversary of the Islamic Revolutions: That day I prepared myself for anything. There was serious ambush as I joined the crowds. They sprayed pepper gas on me. For hours, I couldn’t even open my eyes. I had problems breathing and with my vision. When I got back home, I heard that there has been a clash and some have been arrested. I was also told that my son, Ali, has been among the detainees. What happened was very sad. When Ali was freed, and I got to know what [tortures] has happened to him in prison, I was struck with sorrow. I couldn’t believe that they react with such violence to the children of this land.

Jaras- Mr. Karroubi! You visit families of many reputed prisoners, and sympathize with their families. For instance, you visited family of Mr. Jafar Panahi, Mohammad Nourizad, and other prisoners who are on hunger strike. What programs do you have in mind for many other prisoners like, Majid Tavakoli, or many other unknown students who are as well known?

Karroubi- Unfortunately the status of less well-known prisoners is very worrying. As I’ve said before, I had created a committee exactly to server this purpose; to follow up on the status of prisoners and inquire about their conditions. But even this was not tolerated, and the members of the committee were detained and imprisoned. I have talked to the family of Majid Tavakoli, the student activist. It is not right to imprison a student who voices his criticism. I have also talked through phone to families of prisoners from other towns. People do not deserve these behaviors [of imprisonment.] I am certain that the suffering that the families and specially the mothers of unknown prisoners endure makes them eligible for kindness [of others.]

Jaras- In your statements you have alluded to images and clips to prove the violence apparent in the reactions toward normal people; reactions that were result of people’s sense of responsibility and citizenship. These images, and thousand other pictures and films never made their way through the national media. These were works of normal citizens through cell phones that were distributed via weblogs and sites like Tweeter and Facebook. Have you seen those films? Are you aware of the protests movements in the virtual space against constrain that were created for you and for your bodyguard team. Youth have voluntarily campaigned and have written that they are ready to guard Mehdi Karoubi and Mir Hossein Mousavi themselves. I generally want to know your opinion on the movement that was created by citizen reporters to convey information from the violence on the streets to the symbolic sympathy sessions around the world.

Karroubi- Yes. I get very sad and embarrassed when such violent actions happen in the Islamic Republic, because even during the oppressive regime of the Shah such behavior was not common. I wrote countless times in letters and I issued warnings. Earlier we had also created films from those who have been tortured. Back then, I asked them not to talk to satisfy us, but to think of God in their minds, and know that there is a court room with God where nothing is hidden, where everyone is responsible for what they do. When I used to see their dark and beaten bodies, my heart would fill with sorrow that why should there be reactions like this to people who have merely protested to results of an election. We didn’t want to tweak documentations to prove our points. We were just recording what fact. Each film that was recorded had an original version and copy. We gave a version to authorities in charge of following up on the issue, and kept the copy, so that if they were later pressured to confess otherwise we would have recordings of what they’ve said. Our concerns were valid too; many of these people were put under pressure to deny what they’ve said. Some escaped the country as the result of the pressures, and the rest had to live lives without any security and so stopped following up.
And [what I have to say] about the troubles that they created for my bodyguards is that it is natural. When I heard that some of the youth has suggested that they would all protect me, I was joyous, but I never wanted to put others into trouble. Wherever I wanted to go, I would go with my children. I am however very thankful to the children of this land and the youth of this nation for their struggle to keep our country’s dignity. I pray that God brings them health and prosperity in life.

Jaras- My next question is about the protest movement created by the Iranians abroad. Do the leaders of the green movement have any plans to organize the forces inside and outside the country? Why not benefit from the great asset that is all the Iranians [whether inside or outside?]

Karroubi- The movement was created inside the country. Iranians abroad too followed this movement and supported it. The struggles that Iranians abroad made are great and we are very thankful for it. However they must look at the situation inside Iran. Here, I request all the Iranians abroad to pay attention to some of the details in creating their slogans and messages. Unfortunately, often times that the radicalization of movements outside the country only causes pressure to the forces inside the country. Unfortunately, the government too takes advantage of the situations to put more pressure to internal forces. Iranians abroad must act as the medium to convey the message of the Iranian people to the people of the world. I hope that the slogans inside and outside the country go towards a direction that would make the two messages coherent with each other. On the other side, we must be wary of agents that penetrate amongst us. These agents mix themselves among us and by radicalizing the slogans provide excuses for the forces and the government to start the clamp down. This movement is still nurturing, and hopefully the movement of people outside of Iran and the movement inside would eventually start to become coherent with another. We must notice however that this needs a lot of time.

Jaras- Some of the freedom seekers of the Green movement have been asking the following question since the Islamic Revolution of 1357[1979]: “Why from the beginning of the revolution did we witness a certain degree of personal self indulgence, and oppression recreated in the speeches given by the leaders of the revolution?” You exposed the crimes that occurred after the 10th elections and did not sacrifice the truth for the sake of expediency. Prior to that you were a voice against violations such as approbation supervision by the Guardian Council. All this oppression however, does not compare with what occurred in Iran in pursuing the goals of the revolution to turn Iran into a paradise of ideals. You will be asked about the first decade of the revolution. You will be asked about Imam Khomeini’s leadership and its surrounding issues. If you respond to these questions freely and fairly, some within the movement will be disappointed in you ( those who are still unable to break from idolizing an individual or engage in self criticism). If you refrain from speaking freely and seek the best course of action by depicting Imam Khomeini and the first decade of the revolution as impeccable, then you will disappoint another group within the Green movement (this group consists of two subgroups. The first group still bares a grudge against the past and sees nothing but darkness when viewing that period. They are perhaps even unable to accept that there is both good and bad associated with that era. The second group tries very hard to be fair, taking steps towards open mindedness and breaking from past prejudices.) To act as an intermediary under such challenging and difficult conditions is only possible with brave leaders. With this long introduction I would like to ask what is your assessment of the first decade of the revolution and the Imam Khomeni’s leadership? To what extent do you think that the root cause of today’s problems in Iran stem from the political beliefs of that era?

Karroubi- We need to examine the problems and see which ones belong to the past and which ones have appeared recently. The first decade after the revolution was characterized by resistance and sacrifice. I believe that the serious predicaments we face today appeared after the death of Imam Khomeini. Many examples can be recounted that demonstrate these deviations. For example while the meetings of the expediency Council were held in the older parliament building before, a year after the death of Imam Khomeini they were held in the offices of supreme leader. Or in one of the elections the guardian council disqualified large number of political and religious figures based on [its own interpretation of] approbation supervision [article in the constitution]. The revolution that was founded by Imam Khomeini has deviated from its course by others. After the death of Imam Khomeini the fraud started. In last year’s election, it is more accurate to call it appointment rather than election , votes were rationed among candidates and each candidate had a pre-determined number of votes . The issues surrounding this election should be investigated further.

Jaras- Many people criticize your way of thinking. What do you think is the common ground between you and a generation that seems to be widely different from yours in belief, taste and even appearance, yet has gathered side by side you in the green movement and even feels related to you as a clergyman?

Karroubi- Desiring freedom, obtaining citizen rights, [seeking] dignity and greatness of Iran

Jaras- Thank you for your time .

[1] The date of President Mohammad Khatami’s 1997 landslide election victory.
[2] Liberation of the port city of Khorramshahr, from 578 days of Ba’thist occupation during the Iran-Iraq war.
[3] Protest against arrest of Ayatollah Khomeini in 1963. The uprising marked a turning point in Iranian Revolution.



YOU ARE THE MEDIA!

26 May 2010

Karroubi: Iranians outside Iran must be cognizant of the conditions within Iran

گاهی باید شرایط داخل را هم باید در نظر بگیرن


Since 22 Bahman (12 February) there has been a considerable change in attitude amongst many #iranelection tweeps towards the green leadership inside Iran, in particular Mir Hossein Mousavi.

Slogans like "Revolution! Not reform!" and messages claiming that Mousavi wants to save the regime, have increased, partly fuelled by IRI trolls frequenting the hashtag.

Some expat Iranians, and non-Iranian supporters, call for a revolution, and discredit Mousavi as a leader because he has not called for massive demonstrations. As if the green movement was all about street protests. The dangerous consequences of the political vacuum that would be the result of a revolution, does not seem to have crossed their minds. It is in this context we should understand Karroubis remarks in an interview with Jaras:


Translation by Negar Irani:

Karroubi - Iranians outside Iran must be cognizant of the conditions within Iran. Our victory will require time and will not happen overnight. I would like to request from Iranian diaspora to pay attention to some of their demands, expectations and slogans.

Jaras- There are complaints by Iranians outside of Iran who ask "Don't the leaders of the Green movement have any program for organizing the forces inside and outside Iran? Why not use the vast investment made by all Iranians to in this cause?"

Karroubi - The movement began inside Iran. Iranians abroad consequently also supported this movement. The efforts by Iranians outside Iran is greatly appreciated, but sometimes we must also take into consideration the conditions that exist inside Iran. Here I would like to request from Iranian diaspora to pay attention to some of their demands, expectations and slogans. Unfortunately, some of the excessive remarks that take place outside of Iran lead to internal pressures and the regime takes advantage of these remarks to increase internal pressure on opposition forces within Iran. Iranians abroad are the voice of the Iranian people outside of Iran. I am hopeful that as we move forward, the messages and slogans inside and outside Iran will be more aligned. We must also be careful and pay attention to the various influences. Sometimes people with influence who use harsh rhetoric, only provide fuel to the ruling government to suppress the movement. This movement will continue and gradually the efforts both within and outside Iran will be better coordinated. It is important that we realize that our victory will require time and will not happen over night.


سوال بعدی من در مورد جنبش اعتراضی شکل گرفته شده توسط ایرانیان خارج از کشور است، رهبران جنبش
سبز برای ساماندهی نیروهای داخل و خارج کشور هیچ برنامه ای ندارند؟ چرا سرمایه عظیم همه ایرانیان را در این مبارزه وارد نمی کنید؟

در داخل کشور جنبشی به راه افتاد. ایرانیان خارج از کشور هم به تبع آن از این جنبش حمایت کردند. تلاش ها و اقدامات ایرانیان خارج از کشور قابل تقدیر است اما گاهی باید شرایط داخل را هم باید در نظر بگیرند. من در اینجا از ایرانیان خارج از کشور می خواهم که در بیان درخواست ها، توقعات و شعارهای خود به برخی موارد توجه کنند. متاسفانه گاهی برخی تندروی هایی که در خارج از کشور صورت می گیرد فشارش بر داخلی ها وارد می شود و متاسفانه حکومت از این ابزار در جهت فشار بر نیروهای داخل استفاده می کند. ایرانیان خارج از کشور هم اکنون به عنوان رساننده صدای مردم داخل کشور به ملت ها و کشورهای دیگر عمل می کنند و امیدوارم شعارهای داخل و خارج از کشور نیز به سمتی پیش رود که با هم همسانی داشته باشد. از طرفی باید مراقب نفوذی ها هم باشیم. گاها افرادی نفوذی با دادن شعارهای بسیار تند، موجب دادن دست آویزی به جریان حاکم در سرکوب جنبش مردمی می شوند. این حرکت همچنان ادامه دارد و مردم داخل و خارج به تدریج با هم هماهنگ خواهند شد و البته باید بدانیم که این پیروزی نیاز به زمان دارد.

25 May 2010

List of prisoners arrested in the month of Ordibehesht 1389

List of prisoners arrested between 21 April and 21 May 2010.

Source: HRANA (Human Rights Activists News Agency)


1   محمد تقی فلاحی - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
2    ایرج جوادی- نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
3    فرقانی - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
4    محمدی - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
5    رئیس زاده - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
6    خانم باد پر - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
7    زینال زاده - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت:  12 ارديبهشت 89
8    سوری - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
9    شیورانی - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
10  ایمان زاده - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
11  منتجبی - نوع فعالیت: معلم - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
12  خسروی - نوع فعالیت: سردبیر سایت هم میهن نیوز - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
13  مریم عباسی نژاد - نوع فعالیت: دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه تهران و علوم پزشکی - تاریخ بازداشت: 12 ارديبهشت 89
14  حسین رئیسیان - نوع فعالیت: استاد دانشگاه بین المللی امام خمینی - تاریخ بازداشت: 13 اردبیهشت 89
15  حسين محمدي الوار - نوع فعالیت: فعال مدنی آذربایجانی - تاریخ بازداشت: 14 اردبیهشت 89
16  مجید اسلامی - نوع فعالیت: بهایی-  تاریخ بازداشت: 9 اردیبهشت 89
17  وحید طلایی - نوع فعالیت: عضو کمیته پیگیری حقوقی میرحسین موسوی - تاریخ بازداشت:14 اردیبهشت 89
18  سیمین گرجی - نوع فعالیت: بهایی-  تاریخ بازداشت: 15 اردیبهشت 89
19  پیمان نودینیان- نوع فعالیت: اعضای انجمن صنفی معلمان کردستان- تاریخ بازداشت: 19 اردبیهشت 89
20  ملکی - نوع فعالیت: اعضای انجمن صنفی معلمان کردستان - تاریخ بازداشت: 19 اردبیهشت 89
21  زارع - نوع فعالیت: اعضای انجمن صنفی معلمان کردستان - تاریخ بازداشت: 19 اردبیهشت 89
22  زندی نیا - نوع فعالیت: اعضای انجمن صنفی معلمان کردستان - تاریخ بازداشت: 19 اردبیهشت 89
23  آرام ویسی - نوع فعالیت: فعال دانشجویی - تاریخ بازداشت:  23 اردبیهشت 89
24  فواد  مرادی - نوع فعالیت: فعال دانشجویی - تاریخ بازداشت:  23 اردبیهشت 89
25  توفیق  پرتوی - نوع فعالیت: فعال دانشجویی - تاریخ بازداشت: 23 اردبیهشت 89
26  دانا لنجاوایی - نوع فعالیت:  فعال دانشجویی - تاریخ بازداشت: 23 اردبیهشت 89
27  سامان زندی - نوع فعالیت: فعال دانشجویی - تاریخ بازداشت:  23 اردبیهشت 89
28  علیرضا شیرازی - نوع فعالیت: مدیر سرویس وبلاگ بلاگفا- تاریخ بازداشت:    23 اردبیهشت 89
29  علیرضا حسین زاده - نوع فعالیت: فعال مدنی آذربایجان  - تاریخ بازداشت: 21 اردیبهشت 89
30  رضا  عبدی - نوع فعالیت:  فعال مدنی آذربایجانی - تاریخ بازداشت: 21 اردیبهشت 89
31  علی نجفی-  تاریخ بازداشت: 4 اردبیهشت 89
32  محمد خانی- تاریخ بازداشت: 4 اردبیهشت 89
33  سعید جهان آرا - تاریخ بازداشت: 4 اردبیهشت 89
34  علی رضا هاشمی - نوع فعالیت: دبیر کل سازمان معلمان ایران - تاریخ بازداشت: 8 اردیبهشت 89
35  توفيق مرتضي پور - نوع فعالیت: اعضای کانون صنفی معلمان در تبریز - تاریخ بازداشت: 8 ارديبهشت 89
36  علی اکبر باغانی - تاریخ بازداشت: 8 اردی بهشت 89
37  محمد بهشتی لنگرودی  - تاریخ بازداشت: 8 اردی بهشت 89
38  مسعود حیدری - نوع فعالیت: مدیرعامل سابق خبرگزاری ایلنا - تاریخ بازداشت: 26 اردیبهشت 89
39  محسن آرمین - نوع فعالیت: سخنگو و عضو ارشد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی- تاریخ بازداشت: 26 اردیبهشت 89
40  متین فتاحیان - نوع فعالیت: شهروند کرد - تاریخ بازداشت: 22 اردبیهشت 89
41  حاج احمد  یزدانفر - نوع فعالیت: محافظ ارشد میر حسین موسوی - تاریخ بازداشت: 27 اردیبهشت 89
42  بهمن خدادادی - نوع فعالیت: دانشجوی طیف چپ اصفهان - تاریخ بازداشت: 18 اردیبهشت 89
43  مصطفی  جمشیدی - نوع فعالیت: روزنامه نگار آذربایجانی - تاریخ بازداشت: 28 اردیبهشت 89
44  رامین جباری - نوع فعالیت: روزنامه نگار آذربایجانی - تاریخ بازداشت: 27 اردیبهشت 89
45  حافظ  سردارپور  - نوع فعالیت: فعال فرهنگی آذربایجانی - تاریخ بازداشت: 27 اردیبهشت 89
46  مهناز  کریمی  - نوع فعالیت: شاعر آذربایجانی - تاریخ بازداشت: 28 اردیبهشت 89
47  نادر  عزیزی - نوع فعالیت: فعال فرهنگی آذربایجانی - تاریخ بازداشت: 27 اردیبهشت 89
48  مهدی  زینالی - نوع فعالیت: فعال فرهنگی آذربایجانی - تاریخ بازداشت: 28 اردیبهشت 89
49  زهرا شمس - نوع فعالیت: دانشجوی رشته ی حقوق دانشگاه فردوسی مشهد - تاریخ بازداشت: 16 اردیبهشت 89
50  مصطفی شعار - نوع فعالیت: استاد و مفسر قرآن - تاریخ بازداشت:  اردیبهشت 89
51  وحيد اسماعيل زادگان - نوع فعالیت: شهروند بهايي - تاریخ بازداشت: 11 اردیبهشت 88
52  محمد  فرجیان - نوع فعالیت: فعال مدنی آذربایجانی و معلم - تاریخ بازداشت:  29 اردیبهشت 89
53  اجلال قوامی - نوع فعالیت: سخنگوی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان - تاریخ بازداشت: 23 اردبیهشت 89
54  آیدین خواجه ای - نوع فعالیت:  فعال دانشجویی - تاریخ بازداشت: 29 اردیبهشت 89
55  اسماعیل عبدی - نوع فعالیت: اعضای کانون صنفی معلمان - تاریخ بازداشت: 29 اردیبهشت 89


24 May 2010

Shiraz Green Plan for 22 Khordad


اعلام برنامه 22 خرداد در شیراز ... فوری منتشر کنید

نفرین بر روحانیتی که لباس ایمان و بندگی خدا بر تن میکند و در رکاب اهریمن و ضحاک قدم می گذارد.

هموطن آگاه و آماده باش که امتحانی عظیم در پیش روست . چشم شهدا و نیاکانمان به ما دوخته شده است ، نظاره میکنند که ما در این امتحان بزرگ در کدام لشگر هستیم. در لشکر کاوه آهنگر یا لشکر ضحاک ماردوش در لشکر سبز حسین یا لشکر خون خواه و ستمگر بنی عباس که جامه ولایت و خلافت بر تن کرده و خود را وارث علی میداند اما روز عاشورا خون مردمان میریزد و به آنان تهمت حرمت شکنی می زند.بی گناهان را اعدام و زورگویان را پاداش می دهد. 

22 خرداد نزدیک است و ما به خرداد پر حادثه عادت داریم. کودتای خونینی که رخ داد و رای میلیونها نفر به سخره گرفته شد جان صدها تن از هموطنانمان را گرفت.به هزاران تن آسیب رساند.هموطنانمان را در زندان شکنجه کردند، به دختر و پسر تجاوز کردند. کودتایی که آبروی اسلام را در خطر انداخت و هویت حکومت را افشا کرد. در مساجد که روزگاری خانه و پناهگاه مظلومان بود فرزندان این مرز و بوم شکنجه شدند،تهدید به تجاوز شدند و رسانه ی به اصطلاح ملی اینها را دروغ خواند ، چشم بر روی حقیقت و وجدان بست و تن به خودفروشی داد.

عقل را به حاشیه راندند و از احساسات پاک عده ای سو استفده کردند، باتوم و اسلحه بدستشان دادند تا مارا سرکوب کنند، ما را محارب خواندند. بلی ما محاربیم، محارب با شیطان!

خانواده باکری را تهدید کردند پسر بهشتی را زندانی کردند همسر شهید همت را کتک زدند.به چه جرمی؟ به جرم سبز بودن!به جرم در پیش گرفتن راه قهرمانان این مرز بوم قهرمانانی که با دست خالی در برابر دنیا ایستادند و نگذاشتند وجبی از این خاک از دست برود. اما اینان خزر را فروختند.چنان بی لیاقت بودند که کشورهای عرب همسایه به خود اجازه دادند که از نام جعلی خلیج ع**ر**ب استفاده کنند.ابوموسی و تنب کوچک و بزرگ را معامله کردند.نفتی که قرار بود بر سر سفره من و تو بیاید را غارت کردند، چوب حراج به کشور زدند.کشاورزی را نابود کردند کارگران را بی کار کردند دانشجویان واساتیدشان را زندانی کردند و هرکس که اعتراضی کرد را به زندان انداخته و یا اخراج و اعدام کردند.

با اینهمه در چشمانمان نگاه میکنند و از آزادی کامل و رفاه اقتصادی میگویند. از برابری قومیت ها میگویند. اما ترک را به جرم ترک بودن و کرد را به جرم کرد بودن اعدام میکنند.گرانی را گردن بیگانه میاندازند و یا انکار میکنند. روزنامه ها را میبندند و از آزادی بیان نزدیک به مطلق سخن میگویند.نه تنها حق اعتراض را طبق اصل 27 قانون اساسی از ما می گیرند بلکه به خاطر اعتراض و تجمع مسالمت آمیز جوانانمان را مجازات هم می کنند. هموطن بیدارشو!

سپاه پاسدارانی که روزگاری جهان آرا ها در آن بودند را به سپاه دزدان و غارت گران تبدیل کردند.بسیج مستضعفان را به بسیج اوباش و مزدوران و نیروی سرکوبگر مخالفان تبدیل کردند.

اما با ندای سبز ما به لرزه می افتند.نیروهای سرکوبگرشان را در خیابان ها روانه می کنند دانشگاه ها را تعطیل میکنند،چرا که خوب میدانند " حق می آید و باطل رفتنی است."

هموطن دستهای سبز من و توست که میتواند این شوره زار اهریمن را از بین ببرد.

سکوت تا کی؟..
در ۲۲ خرداد سال صبر و استقامت ملی به دریای بی کران سبز ملت بپیوند.

آمده ام تا راهی و همراهی باشم برای رفتن به سوی ایرانی مستقل، آباد، آزاد، پیشرفته و سربلند. (میرحسین موسوی)

22 خرداد منتظر شما در سراسر ایران هستیم..



******* برنامه جنبش سبز شیراز .. 22 خرداد سبز *******

1- دقیقا راس ساعت 5:30 بعد از ظهر در چهار راه ملاصدرا سمت بانک سپه شروع به پیاده روی فشرده به سمت میدان نمازی می کنیم (دقت داشته باشید بسیار آرام حرکت کنید تا تجمع تشکیل شود)

2- از شیرازی های عزیزی که قصد دارند با اتومبیل به ما بپیوندند خواهشمندیم دقیقا راس ساعت 5:30 با زدن بوق ممتد مردم را دعوت به تجمع و اعتراض خود را نشان دهند.

3- احتمالا میدان نمازی مملو از نیروهای انتظامی و بسیج خواهد شد..هیچ بهانه ای به دست آنها ندهید..تا زمانی که جمعیت کم هست از شعار دادن بپرهیزید..در بین راه دیگران را دعوت به همراهی با ما بکنید.در صورتی که جمعیت به تشخیص خود شما مناسب برای اعتراض و تجمع بود از پیاده رو به خیابان بروید و با مسدود کردن خیابان شروع به شعار دادن و یا پیاده روی در خیابان بکنید.

4- دقت داشته باشید از کوچکترین تجمع و اعتراض و یا برخورد نیروهای انتظامی و بسیج فیلم و عکس تهیه کنید و آنها را به اینترنت ارسال کنید.

5- در صورتی که در روند اجرای برنامه اختلالی ایجاد شد مسیر جایگزین دقیقا راس ساعت 6:30 میدان دانشجو خواهد بود.


رسانه شمایید

23 May 2010

Do you remember? - Azadi Stadium 2 Khordad 1388

One year ago today: 12.000 gathered in Azadi Stadium on 2 Khordad 1388 (23 May 2009)

22 May 2010

Brutal attack on students protesting at Azad University, Tehran, today




Also see the report in RAHANA



Plain Clothes Forces Brutally Attack Students at Azad Univ Tehran 
حمله وحشیانه نیروهای لباس‌شخصی به تجمع دانشجویی در تهران مرکز

Complete report of brutal attacks by plain clothes agents on protesting students at Azad University Central.

Khordad 1st, 1389 (May 22nd, 2010)

Translated by Negar Irani on Facebook

Tahavol-e-Sabz: On the first day of Khordad (May 22nd), protests by Azad University Tehran Central students turned violent during altercations with Basiji and security forces.

A few hundred students of the Faculty of Engineering at Azad University Central gathered to protest the results of the coup elections, the continued arrests and the wide spread expulsion of students from the university.

As per Bamdad News, beginning early this morning there was a strong military atmosphere at Azad University Tehran Central and both intelligent and paramilitary forces had an extensive presence on campus. In addition, the entrance to the University and surrounding streets were heavily controlled by anti riot police who were preventing many students from entering the university. At the same time, in an effort to safeguard the premises, more than 50 known student activists were denied entry to the university grounds.

As the day progressed and classes came to an end, the crowd began to assemble, and chants including "Ya Hossein, Mir Hossein", "Death to Dictator", "We Support our brave students"and "All imprisoned students must be released" filled the air.

Students were attacked by Basiji and intelligence forces as they ended their protest with the famous song "Yareh Dabestanieh Man" (My Childhood School Mate) and a speech by one of their classmates.

As per reports received from the scene, it was at this time that security forces and intelligence officers from the Ministry of Intelligence inside the university premises began arresting a number of the students present.

It is worth mentioning that the afternoon classes at the Engineering Faculty at Tehran Central were canceled as a result of the conflicts and because so many students had been banned from entering the premises.

The exact number of students hurt and arrested is unclear as mobile phone access was cut off from one hour prior to the protests and at the time this report was published.

Currently, special security forces on motorcycles are circulating outside the Tehran Faculty of Engineering and it has been reported that in some cases they have attacked and beaten students.

This is not the first time that protests at the Engineering Faculty at Tehran University Azad have ended in violence, even though the head of the university Dr. Gozashti had promised to prevent such events from occurring again.

Students strongly believe that entry by plain clothes agents and interrogators from the Ministry of Intelligence would not be possible without cooperation by the head of the university. It is also their opinion that the heavy sentences, unprecedented student expulsions and the recent appointment of Dr. Eftekhari as the new head of the university is just another way to increase pressure on students and create a security filled atmosphere.

It is also worth mentioning that at the beginning of the school year the students at Azad University had already protested against the coup government. The third protest by the students at this university took place last year on Mehr 21st, 1388. It led to brutal attacks and the use of tear gas by Basiji and security forces in which many students were admitted to the hospital.

During the current academic year alone, more than 50 suspension and expulsion sentences have been issued to students at Azad University Tehran Central.






گزارش کامل از حمله وحشیانه نیروهای لباس‌شخصی به تجمع دانشجویی در تهران مرکز 
۱ خرداد ۱۳۸۹

تحول سبز: در اولین روز از خرداد ماه سال جاری دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز دست به تجمعی اعتراضی زدندکه از سوی عوامل امنیتی و نیروهای بسیجی به خشونت کشیده شد.

در پی فراخوان دانشجویان مبنی بر برگزاری تجمع در اعتراض به کودتای انتخاباتی صورت گرفته و نیز تداوم بازداشت دانشجویان، چند صد نفر از دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز دست به تجمع زدند.

اعتراض به احکام گسترده ممنوعیت از تحصیل برای دانشجویان این واحد از محورهای دیگر این تجمع ذکر شده بود.

به گزارش بامداد خبر، از ابتدای صبح امروز فضای دانشگاه آزاد تهران‌-مرکز به شدت امنیتی بود و نیروهای اطلاعاتی و شبه‌نظامی در داخل دانشگاه حضور چشمگیر داشتند. در بیرون از دانشگاه نیز گارد ضد شورش خیابان‌های اطراف دانشکده را به محاصره در آورده بودند و نیرو های امنیتی مانع ورود بسیاری از دانشجویان می شدند.

هم‌زمان حراست دانشگاه نیز از صبح امروز بیش از پنجاه نفر از دانشجویان شناخته‌شده را ممنوع‌الورود کرده بود.

با پایان یافتن کلاس های نوبت صبح و نزدیک شدن به زمان تجمع، رفته رفته هسته‌ی اولیه آن شکل گرفته و تجمع با سر دادن شعار «یا حسین، میرحسین» آغاز می شود و با افزایش تعداد دانشجویان، فریاد «مرگ بر دیکتاتور»، «دانشجوی با غیرت حمایت»، «دانشجوی زندانی آزاد باید گردد» و … فضای دانشگاه را پر می کند.

پس از آنکه دانشجویان با خواندن سرود یار دبستانی و سخنرانی یکی از دانشجویان به تجمع خود پایان دادند، مورد حمله‌ی نیروهای بسیجی و اطلاعاتی قرار گرفتند.

بر اساس این گزارش، نیروهای امنیتی و بسیجی به همراه بازجویان وزارت اطلاعات که شخصا در داخل دانشکده فنی حضور داشتند دست به بازداشت تعدادی از دانشجویان زده‌اند.

تا لحظه تنظیم خبر چهار تن از دانشجویان در حالی‌که به شدت خونریزی داشتند و توسط نیروهای بسیجی مصدوم و مضروب شده بودند در داخل دفتر انتظامات بازداشت هستند و از انتقال آنها به بیمارستان جلوگیری می شود.

این درحالی است که کلاس‌های بعدازظهر دانشکده فنی تهران مرکز در اثر شدت درگیری‌ها و ممانعت از ورود دانشجویان به دانشگاه تعطیل شده است.

از حدود یک ساعت پیش از آغار تجمع تا لحظه تنظیم خبر موبایل ها قطع می باشد و به همین دلیل از تعداد بازداشتی ها و زخمی‌های بیشتر آمار دقیقی در دسترس نیست.

هم‌اکنون نیروهای یگان ویژه موتور سوار بیرون از دانشکده فنی تهران مرکز در حال تردد هستند و در بعضی از موارد دانشجویان را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند.

این چندمین باری است که تجمعات اعتراضی دانشجویان دانشکده فنی تهران-مرکز به خشونت کشیده می‌شود و این در حالی است که دکتر گذشتی رئیس دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز پیش از این قول جلوگیری از تکرار چنین حوادثی را داده بود.

دانشجویان معتقدند ورود آزادانه لباس‌شخصی ها و بازجویان وزارت اطلاعات و ضرب و شتم دانشجویان بدون هماهنگی با رییس دانشگاه صورت نمی گیرد و صدور احکام سنگین و بی‌سابقه ممنوعیت از تحصیل و تبعید مکرر دانشجویان و گماردن دکتر افتخاری بر مسند ریاست دانشکده فنی را در راستای امنیتی‌تر کردن فضا می دانند.

گفتنی است دانشجویان دانشگاه آزاد پیش از این و در ابتدای سال تحصیلی هفت تجمع در اعتراض به دولت کودتا برگزار کرده بودند که تجمع سوم دانشجویان تهران مرکز در ۲۱ مهر ماه سال ۸۸ با ضرب و شتم دانشجویان و شلیک گاز اشک آور از سوی نیرو های امنیتی و بسیجی مواجه شد که منجر به بستری شدن تعدادی از دانشجویان در بیمارستان گردید.

در سال تحصیلی جاری نیز بیش از پنجاه ترم حکم تعلیق و تبعید از تحصیل برای دانشجویان واحد تهران مرکز صادر شده است.




12 May 2010

END THE EXECUTIONS !!

Zahra Rahnavard: Why executions?


Source: The Green Voice of Freedom

Zahra Rahnavard, wife of opposition leader Mir Hossein Mousavi, has expressed her outrage over the horrific executions of the five political prisoners last Sunday. The full translated text of her written piece published by Jaras website is as follows:

The provocative and violent executions carried out by the regime in recent days, especially the execution of five young individuals on Sunday 9 May under the pretext that they belonged to antirevolutionary groups raises different questions for the mind of any freedom seeking and critical person. Questions such as:

• Why execution? Why are the worst types of punishment applied against individuals and the nation?

• Were the judicial proceedings carried out in a just way? Do confessions obtained under torture have any legal worth?

• Were these actions, rulings and executions carried out by the judiciary independently or did they take place under pressure exerted by security forces?

• Were these hasty executions a way of taking vengeance on the people just before the first anniversary of the 12th of June?

• The Green Movement, with all its diversity and pluralism seeks the strengthening of central rule and national unity among all of Iran’s ethnic groups while respecting minority rights. Yet why is it that the current rulers move towards provoking an ancient ethnic group by oppression and execution of Kurdish minority and youth? And the key question is: are these actions in favour of national unity or in the favour of separatism with all its implications?

• Is execution and violence against God’s most benign subjects a cause for pride for the regime or a sign of weakness and desperation? This, despite our prophet description of women as a flowers.

• Despite all the regime’s claims of being an Islamic one, have these violent actions, interrogations, long-term imprisonments and the executions made Islam more appealing for women or have they indeed caused the cynicism of women and the youth towards Islam in a way that even fundamental practices such as praying and fasting are being questioned? This slaughter of women means that the regime has finally given in to the calls for it to eliminate discrimination; however this time it has done so by applying the same level of oppression to everyone, both men and women through imprisonment, torture, interrogations, subpoenas and execution. And at the same time, the regime prevents measures banning discriminatory and dominating laws in its relevant bodies and courts. Finally, as Zahra Rahnavard, a small member of this nation, I would like to send a message to all the mourning mothers and women whose sons and husbands have either been executed or murdered on the streets at the hands of mercenaries: Oh brave and courageous women! I am with you in this time of sadness and grief, and know that the bloods will culminate in victory and the reward for the heavy price of losing the youth will be freedom and democracy, but alas, for the regime oppresses the nation; a nation that has no sanctuary but God himself.

11 May 2010

Death Row Inmate Hadi Aravand Killed by Prison Guards in Sari

RAHANA – Sari Prison’s warden has claimed that Aravand’s death was the result of suicide, but the coroner ruled that the young man died after being suffocated to death.

Torture and bruise mark were visible on Aravand’s body, including a broken arm, wounds on his back and a 1cm deep slit around his neck ruling out any possibility of suicide. Cuts around Aravand’s wrists and ankles prove that he suffered an agonizing death, according to a family member who talked to a RAHANA reporter.

The relative added that Hadi Aravand was moved out of his cell at 5pm on April 30, and an hour later his wounded body was delivered to the Sari hospital.

The coroner has confirmed that, at the time of his death, Arvand’s arms were tied behind his back and his legs were tied together, ruling out the possibility that the death occurred as a result of suicide. The coroner’s report says that the young man died after he was suffocated with a plastic bag while his arms and his legs were tied.

According to the inmates, this is the 4th suspicious death in 7 months since Abedi was appointed as the prison’s new warden.

The 23-year-old Aravand was awaiting his execution which was scheduled to be carried out 3 months later. He was arrested on March 19 2008 after killing someone during a street fight. Aravand was buried in Soural near Sari on Sunday May 9.


Farsi text: RHANA


قتل یک زندانی توسط ماموران زندان ساری


رهانا: رییس زندان مدعی خودکشی وی با ملحفه است، اما پزشکی قانونی خفگی را علت مرگ می‌داند.

آثار و کبودی شکنجه در همه قسمت‌های بدن هادی اراوند دیده می‌شد؛ به طوری‌که یکی از دست‌ها شکسته بود و پشتش هم زخمی بود. دور گردن هم به عمق یک سانتیمتر بریده بود؛ که امکان خودکشی را از بین می‌برد. یکی از آشنایان وی با اعلام این مطالب به خبرنگار رهانا اضافه می‌کند که البته بریدگی مچ دست و پا بیانگر این است که چقدر در حال مرگ به وی فشار وارد شده است

وی در ادامه گفت: هادی روز جمعه ۱۰ اردیبهشت، حول و حوش ساعت ۵ از بندش به بیرون منتقل شد و ساعتی بعد جسد مجروح و زخمی‌اش در بیمارستان امام ساری بود.

طبق تائید پزشکی قانونی در هنگام مرگ پاها به صورت ضربدری و دست ها ازپشت بسته بودند و امکان هیچ گونه خودکشی وجود نداشت و در این حالت بست پلاستیکی را به گردنش انداختند و آن را کشیدند که باعث خفگی و در نهایت مرگ این زندانی شده است.

بنا به گفته زندانی‌ها از زمان ورود رئیس جدید زندان «عابدی» در ۷ ماه گذشته زندان ساری شاهد ۴ مورد مرگ مشکوک بوده است که نشان دهنده‌ی وضعیت بد زندان ساری است

هادی اراوند، ۲۳ ساله، از زندانی‌های محکوم به اعدام بوده است که سه ماه به اجرای حکم‌اش باقی مانده بود. وی در ۲۹ اسفند ۸۶ در نزاع خیابانی مرتکب قتل شده بود و روز یکشنبه هفته قبل در آرامگاه شهر سورک در چند کیلومتری ساری به خاک سپرده شد.
پایان پیام

9 May 2010

Five political prisoners executed in Tehran today



According to the reports from Iran five political prisoners were executed in Tehran’s Evin prison early this morning, Sunday 9 May.

According to the official Iranian news agency IRNA, four men and one women, all convicted of Moharebeh (waging war against God), were hanged at Evin prison today.

Four of those executed were the kurdish political prisoners Farzad Kamangar, Ali Heydarian, Farhad Vakili and Shirin Alamhooli, all convicted of membership in PJAK (the Iranian branch of PKK), while the fifth person was Mehdi Eslamian convicted of involvement in a bomb explosion in 2008 in Shiraz.

Mahmood Amiry-Moghaddam, the spokesperson of Iran Human Rights condemned today’s executions and said: "None of the five executed today had fair trials and they had been subjected to torture while in prison". He continued: "We ask the UN, EU and the international community to condemn these execution". He added: "Several other political prisoners are at imminent danger of execution and the world community should let that happen."

***********
According to one twitter activist neither their families nor their lawyers were notified about the executions. They first heard about it in the news.

***********

پنج زندانی سیاسی در زندان اوین اعدام شدند

حقوق بشر ایران، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹: بنا به گزارشهای رسیده از ایران زندانیان سیاسی فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم‌هولی و مهدی اسلامیان بامداد امروز در زندان اوین تهران به دار آویخته شدند. خبرگزاری رسمی حکومت ایران ایرنا به نقل ازدادسراي عمومي و انقلاب تهران نوشت که فرزاد کمانگر به اتهام محاربه و عضویت در گروه پ. ک. ک. ، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و شیرین علم‌هولی به اتهام محاربه و عضویت در گروه پژاک و مهدی اسلامیان به اتهام شرکت در بمبگذاری حسینیه شیراز به اعدام محکوم شده بودند.

محمود امیری مقدم سخنگوی سازمان حقوق بشر ایران در این رابطه گفت: ما این جنایات را شدیدا محکوم میکنیم. همگی این افراد در دادگاههای نمایشی محاکمه شده بودند و در زندان تحت شکنجه قرار داشتند. وی افزود: ما از سازمان ملل، اتحادیه اروپا و جامعه بین المللی میخواهیم که اعدام های امروز را محکوم کنند. هم اکنون احتمال اعدام زندانیان سیاسی دیگری از جمله زینب جلالیان، رمضان احمد، فرهاد چالش، رستم ارکیا، فصیح یاسمنی، رشید آخ کندی و حسین خزری، در زندانهای حکومت ایران وجود دارد و جامعه بین المللی باید از این اعدامها جلوگیری کند.


8 May 2010

Six men were hanged this morning



Six men were hanged in the Ghazal Hesar prison of Karaj, west of Tehran early this morning Saturday 8, reported the state run Iranian news agency Fars.

According to the report the men were identified as
  • Arsalan Asadi son of Amanollah
  • Mohammad Ali Fakhri son of Mohammad Hossein
  • Abbas Garavand son of Yousefbeik
  • Rahman Biabani son of Vali
  • Parviz Taghizadeh son of Soleiman
  • Saeid Michaeili son of Rashid
They were all convicted of drug trafficking. Age of none of those executed today was mentioned in the report.

Iranian authorities have started a new wave of executions since the beginning of the Iranian new year.

Ghezel Hesar prison is rarely used for executions.

************


صبح امروز شنبه شش نفر در زندان قزل حصار اعدام شدند



حقوق بشر ایران ، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹: بنا به گزارشهای رسیده از ایران بامداد شنبه ۱۹ اردیبهشت شش نادر در زندان قزل حصار کرج به دار آویخته شدند.
خبر گزاری حکومتی فارس به نقل از روابط عمومي دادسراي تهران، در این رابطه نوشت:" محكومين ارسلان اسدي فرزند امان‌الله، محمد‌علي فخري فرزند محمد‌حسين، عباس گراوند فرزند يوسف‌بيك، رحمان بياباني فرزند ولي، پرويز تقي‌زاده فرزند سليمان و سعيد ميكائيلي فرزند رشيد نام داشتند. ارسلان اسدي و محمدعلي فخري به اتهام حمل ۱۵۶ كيلوگرم مرفين و ۱۱۰ كيلوگرم ترياك، عباس گراوند به جرم نگهداري ۳۸۶ گرم هروئين، رحمان بياباني به جرم حمل ۲۷۶ گرم كراك، اختفاي ۲۶۴ گرم هروئين و تلاش براي انتقال ۹۸ گرم هروئين به داخل زندان، پرويز نقي‌زاده به جرم نگهداري ۱۵۰ گرم كراك در قالب ۸۳۰ بسته، ۴۰ گرم ترياك، ۸۰ بسته قرص روانگردان و سعيد ميكائيلي به جرم نگهداري و فروش ۴۴۲۲ گرم كراك اعدام شدند".
سن هیچیک از افراد اعدام شده در این گزارش ذکر نشده است.
زندان قزل حصار بندرت برای اجرای احکام اعدام استفاده میشود.
حکومت ایران از اواسط فروردین ماه امسال موج جدیدی از اعدام را آغاز کرده است.

1 May 2010

Mousavi’s Message for International Workers’ Day and Iranian Teachers’ Day

Thanks to Khordaad88 for providing the videos of the speech with English subtitles. Khordaad also has full transcription of the English translation.
Thanks to Mousavi’s Facebook Page for translating the speech.
Transcription in farsi from Kalemeh - in full below the videos.

Part 1:


Part 2:


Farsi transcription from Kalemeh:

با سلام به همه کارگران و معلمان کشور
من روز معلم و روزکارگر را به شما عزیزان تبریک می گویم .در آستانه این دو روز بسیار مهم هستیم. فعالیت ها و جهت گیری های قشر کارگر و  معلم جزو مهمترین مولفه های اقتدار ملی ماست. آنها تولید کنندگان ثروت ،علم ، فضیلت و اخلاق در کشور هستند و بدون فعالیت آنها  نیل به ارزش های بنیادی در یک نظام  امکان پذیر نیست و بعد از به وجود آمدن دولت -ملت ها نقش این دو قشر اهمیت فراوانی در همه کشورها پیدا کرده و برای همین توجه به سرنوشت ، جهت گیری ، مشکلات و مسائل آنها بسیار مهم است و همه کشورها سعی می کنند به سرنوشت این دو قشر اهمیت ویژه ای دهند .
روز گارگر که در سراسر دنیا و کشور ما برگزار می شود نشانه توجه به نیروی کار و اهمیت آن است. از اول انقلاب هم رسم بر این بود که  به این روز اهمیت داده شود و همینطور روز معلم که اهمیت آن از روز کارگر کمتر نیست و بنده می خواهم دراین پیام مختصر خطاب به شما مسائلی  که برای  سرنوشت این دوقشر و برای همه مردم ما  مشترک  هست را عرض کنم.
حقیقت این است که ما در شرایطی به این دو روز مهم نزدیک می شویم که کشور دارای بحران و مشکلات افتصادی ، سیاسی و اجتماعی وسیعی است و تک تک این بحران ها در سرنوشت و گذران زندگی این دوقشر منعکس شده و اثرات زیادی دارد.

بازار داخلی کشور به بیگانگان واگذار شده است
ما وضعیت اقتصادی کشور را می بینیم. تورم، پایین آمدن نرخ سرمایه گذاری ها، فساد، رواج دروغ و سو مدیریت ، حقوق معوقه کارگران و بیکاری روزافزون آنها، تعطیلی روزافزون کارخانه ها یا با ظرفیت پایین کار کردن کارخانه ها در حالی که بازارهای ملی ما پر از کالاهای خارجی شده و در حقیقت ما تمام بازار داخلی خودمان را  در رابطه با کالا ، خدمات و سرمایه به بیگانه واگذار کردیم و همه می دانیم که این مساله تا چه اندازه در سرنوشت ملت ، استقلال و آزادی ما و همچنین در سرنوشت کارگران ما اثر می گذارد.

مسائل و مشکلات کارگران و معلمان با مسائل عمده کشور در ارتباط است
از سوی دیگر محدود کردن آزادی ها را داریم. بستن دهان ها ، بستن روزنامه ها و پر کردن زندانها و محدود کردن تشکل های صنفی و سیاسی را داریم که آن  هاهم در سرنوشت کارگران ومعلمان اثر می گذارد. به همین علت مهم است که امسال کارگران و معلمان پی ببرند ( گرچه می دانم می دانند) مسائل و مشکلاتی که در زندگی روزمره لمس و درک می کنند با مسائل عمده کشور در ارتباط است و این ارتباط مستقیم است.

خواسته های کارگران و معلمان خواسته های اساسی و بنیادی کشور است
خواسته یک کارگر و یک معلم اگر با زبان حال گفته شود و خواسته طبیعی این دوقشر باشد باید توجه کنیم که خواسته های بسیار اساسی و بنیادی برای کل کشور است. کارگر و معلم چه می خواهد؟آنها می خواهند کشور توسعه پیدا کند. توسعه کشور به نفع آنها است.عدم توسعه کشور دودش به چشم همه ملت می رود. از همه مهمتر به چشم کارگران چه در بخش صنعتی و چه خدماتی ، چه در سطح روستاها یا هر جای دیگر و همینطور به چشم معلمان هم می رود.

معلمان و کارگران دنبال عدالت هم در سطح معیشتی و هم در سطح توزیع منزلت هستند
آنها آزادی می خواهند چرا که آزادی باعث می شود تشکل های صنفی و سیاسی خود را تشکیل دهند و فعالیت سیاسی کنند . راهی برای گشایش امور خود و ملت پیدا کنند. آنها دنبال عدالت هستند. چه عدالت در سطح معیشتی و اقتصادی و چه در سطح توزیع منزلت های اجتماعی. باعث می شود آنها بهتر بتوانند خدمت کنند و یهتر می توانند ثروت ایجاد کنند و بهتر می توانند از اقتصاد کشور دفاع کنند و با فعالیت خود در صنعت و بازار و از استقلال کشور دفاع کنند و همچنین در توزیع منزلت آنها موقعیتی پیدا می کنند که از ایده های مترقی و پیشروانه در سطح کشور حمایت کنند.

منزلت معلمان از نظر سیاسی تنزل پیدا کرده اما از نظر ملت تنزل نیافته
اول انقلاب با این ایده شروع شد. یادمان باشد که در مجلس اول اکثر نمایندگان معلم بودند. شهید رجایی و شهید باهنر و شهید مطهری معلم بودند. شریعتی را معلم می دانستیم و معلم هم هست. معلمی به گونه ای بود که باعث می شد فرد مورد اعتماد ملت قرار گیرد. اضافه کنم که اگر این منزلت از نظر سیاسی تنزل پیدا کرده از نظر ملت تنزل پیدا نکرده است. وقتی ما به گروه های مرجع رجوع کنیم می بینیم که معلمان و کارگران هنوز در رده های بالای گروه های مرجع قرار می گیرند و هنوز مورد اعتماد ملت هستند ولی در کشور اتفاقی افتاده که این منزلت آنچنان که اول انقلاب بود نیست. این منزلتی که اول انقلاب بود اجازه می داد که معلمان فضای نورانی و عمیقی را در ملت ایجاد کرده و یک نسل سرافراز را تربیت کنند و خود و کارگران در جبهه ها فراوان بودند. برعکس هم اکنون می بینیم برخی از معلمان و کارگران در زندان هستند و در آستانه این دوروز خیلی تلخ است که بخواهیم در این مورد صحبت کنیم.

به نفع کارگران و معلمان است که سیاست های خارجی متعادلی داشته باشیم
طبیعی است که اگر دقت کنیم در مورد آزادی، عدالت، توسعه و یا پیشرفت کشور یا سایر زمینه ها می بینیم به طور مثال همین دو قشر به شدت مخالف فساد هستند. آنها می دانند که وقتی بحث درآمدهای عظیم نفتی می شود و صدها میلیارد که قرار بود سر سفره مردم آورده شود آورده نمی شود و در عوض خبرها یی مبنی بر فساد ، ناپختگی و نارسایی در امور اقتصادی کشور می شنوند و می دانند که این به ضرر آنها و منافع آنهاست و به ضرر منافع ملی و به ضرر امنیت ملی و آتیه کشور است. به طور طبیعی ، هم صورت آگاهانه و هم به صورت زبان حال به نفع معلمان و کارگران هست که سیاست های خارجی متعادلی داشته باشیم. آنقدر ماجراآفرینی نکنیم. اینقدر بی برنامه پیش نرویم. اینقدر با بالا و پایین رفتن منافع ملی خود را به خطر نیاندازیم.

اقدامات خلاف تدبیر اثرات خود را سر سفره مردم نشان می دهد
با اسلحه و نیروی نظامی امنیت کشور حفظ نمی شود
بلافاصله این اقدامات خلاف تدبیر، تاثیر خود را روی سفره مردم نشان می دهد. عظمت یک کشور در دلبستگی و دلگرمی مردم نسبت به آینده خودشان است. نگاه و امیدواری که نسبت به آینده دارند. صرفا با اسلحه و نیروی نظامی امنیت یک کشور را نمی شود حفظ کرد. ما در زمان دفاع مقدس نه ارتش داشتیم و نه سپاه. اینها به مرور به وجود آمدند. ارتش که در واقع اول انقلاب از بین رفت و دوباره سازمان داده شد. خود سپاه و بسیج هم بعدا شکل گرفت. آن چیزی که باعث مقاومت ما در آن جنگ هشت ساله شد که یک سانتیمتر از خاک کشور خود را تسلیم دشمن نکردیم یقینا به دلیل اسلحه های زیاد ما نبود. دشمن ما اسلحه بیشتری داشت و بیشتر هم کمک در اختیار داشت و تمام خدمات ابزاری دنیا در اختیارش بود ولی ملت ما از جمله این قشر کارگر و معلم توانست مقاومت کند. این به دلیل دلگرمی مردم نسبت به آتیه نظام بود. ولی وقتی این اعتماد خدشه دار شود و وقتی بحث فساد پیش بیاید که پیگیری هم نشود و در مجلس هم برده شود و هیچ خبری هم نشود و ناگهان بحث آن فروکش کند و همچنین از اینجا و اونجا این مسائل شایع بشود طبیعی است که این باور و این دلگرمی را نسبت به نظام از دست بدهیم.

مسائل کارگران و معلمان جدا از مسائل ملت نیست
شما عزیزان و شما کارگران ومعلمان بدانید که مسائل شما مسائل همه ملت ماست و جدا نیست. شما اگر در تشکیل شوراهای مستقل صنفی مشکل دارید و هر حرکتی که می کنید با محدودیت و دستگیری ها روبرو می شوید و در فعالیت خود دچار مشکل هستید . سر کلاس که می روید با خوف و رجا می روید چون نمی دانید که آیا می توانید حرف حق را بزنید  و در برابر دانشجویان و دانش آموزان از حق دفاع کنید. با سینه برآمده و سری افراشته از حق دفاع کنید و از سفیدی سفید و سیاهی سیاه شهادت دهید و کوتاه نیایید و وقتی در این زمینه دچار تزلزل و خوف می شوید طبیعی است که این مساله مساله ملی است و مساله همه ماست.
جنبش سبز راهی که در این زمینه در پیش می گیرد بر این اساس است و آن هم اینکه مسائل ما در گرو بسته ای از فعالیت ها است که مشکل حل شود. اینطوری نیست که مثلا یکبار این موضوع را با وعده و وعید حل کنیم و یک موقع با اقتصاد صدقه ای، بالا و پائین آوردن حقوق و یا مثلا موقع انتخابات که می شود فعالیتی کنیم و از این شاخه به اون شاخه بپریم. اینها  مشکلات معلمانف کارگران،  کارفرمایان و نه کارآفرینان مارا حل نمی کند.

راهی جز بازگشت به قانون اساسی نداریم
بنده اعتقاد دارم تنها راه، بازگشت به قانون اساسی است .برگشتی که برای تحقق بدون تنازل  قانون اسای راهی پیش پای ما نیست. این کم هزینه ترین راه است. راهی است که می توانیم مشکلات خودمان را در سطح ملی حل کنیم. مشکلات بازارهای مسلمانی خودمان را حل کنیم که اینقدر از اجناس بنجل خارجی پر نشود. می توانیم از صنعت ملی خودمان دفاع کنیم برای اینکه در مقابل هجوم بازاهارهای خارجی مدفون نشویم. می توانیم از حقوق کارگران دفاع کنیم تا روز به روز از کار بی کار نشوند و حقوق معوقه کارمندان روی هم تلمبار نشود. با برگشت به قانون اساسی می توان از فساد جلوگیری کرد و با احیا حقوق مردم می توان مشکلات را برطرف کرد. بدون انتخابات آزاد ،غیر گزینشی، رقابتی و بدون آزادی مطبوعات و زندانی ها و تشکل ها جلوی رویمان راه دیگری وجود ندارد و رفتن به سمت قانون اساسی به نفع همه ملت است.  به نفع همه کسانی که دل در گرو ملت خود دارند و عظمت ملت خود را می خواهند.

ما به مردم امضا دادیم قانون اساسی را  اجرا کنیم
حقوق مردم فراموش شده ترین قسمت قانون اساسی است
این میثاق ملی ما است و عهدی که مردم و حکومت با هم بستند و هر نوع برگشت از این میثاق یک نوع خیانت در اعتماد مردم است. ما از مردم امضا گرفتیم و امضا دادیم که این قانون را بدون اجتهاد  اجرا کنیم. اگر قسمت هایی از آن را ناکارآمد می دانیم باید آنرا اصلاح کنیم. قانون اساسی که وحی منزل نیست. ولی باید باز هم از راه قانون اساسی اقدام کنیم و حقوق مردم که فراموش شده ترین قسمت قانون اساسی است را باید رعایت کنیم که مشکلات یکی یکی حل شود و در آن موقعیت جایگاه معلمان و کارگران ما آنچنان که شایسته است در نظام حکومتی ما و جامعه ما انشالله احیا خواهد شد.
موفق باشید و این دوروز هم برشما و هم بر همه ملت ایران مبارک باشد.